chanoeka een herinnering en een nieuwe herinnering

Zomaar een regenachtige zondag in Zuid-Frankrijk. Saar zit naast mij te tekenen, een Chanoeka ik heb net daarvoor uitgelegd wat Chanoeka is en waarom wij dat vieren.
Er komt een vragenvuur van mijn bijna 5-jarige dochter op mij af. Mamma is die tempel er nog en waarom zijn die letters heel anders dan de onze. Mamma wat is Joods, ik probeer de vragen zo goed en zo kwaad als het gaat te beantwoorden. Ondertussen dwalen mijn gedachte af naar mijn eigen jeugd. Ik kreeg op mijn 13de mijn eigen Chanoeka voor Sinterklaas. Ook wij hadden een eclectische opvoeding. Mijn vader was Katholiek opgevoed en had daardoor een grote voorliefde voor kerst. Met kerst werd dan ook de hele woonkamer versiert. Een kerstboom die tot het plafond reikte met allemaal glinsterende ballen erin. Elk kind zijn eigen engeltje of kerstman naast het ontbijt bord tijdens het kerstontbijt en een houten toren uit Zweden waarop een kerststalletje zat. Door kaarsjes die rondom stonden ging de toren draaien. Pappa had het blanke hout zelf beschilderd. Nu staat deze kersttoren bij ons. Ook Pappa zijn Chanoeka.

Pappa woont niet meer thuis want hij heeft alzheimer en het was niet meer mogelijk voor hem te zorgen. Hij woont in een tehuis tussen andere met dezelfde aandoening. Hij weet nog wie ik ben en waar ik woon. Toen ik vorige week bij hem op bezoek was was hij dan ook stomverbaasd, he maar jij woont toch in Frankrijk. Een paar dagen later was ik er weer, hij was vergeten dat ik er was en reageerde net zo blij om mij te zien. Hij weet dat zijn geheugen hem in de steek aan het laten is.
Soms is het als ik even niet meereken dat mijn vader daar ook zit, best komisch om op bezoek te zijn. Een mevrouw is in de volle overtuiging dat zij de leidinggevende is en heet iedereen welkom. Een andere mevrouw loopt altijd met een zwart hoedje en spant samen met de leidinggevende mevrouw. Weer andere proberen een soort gesprekje met mij aan te knopen, kunnen niet geheel duiden of ik een verzorgende ben of toch bij Pappa hoor.

Terug naar Zuid-Frankrijk Sarah vraagt wie mij het Chanoeka verhaal heeft vertelt. En ik zeg Opa. Opa kon heel erg goed vertellen voordat hij ziek werd. Opeens voel ik de tranen over mijn wangen stromen. Ik vertel Sarah dat opa vroeger een schrijver was, schreef hij dan boeken Mamma: Ja. Saar merkt dat ik huil en ze vraagt waarom huil je Mamma? Omdat Mamma verdrietig is dat Opa jou geen verhalen meer kan vertellen.

Meestal kan ik mijn verdriet wel ergens in een doosje doen, maar soms juist als mijn kleine meisje zulke vragen stelt komt het in grote golven opzetten. Alzheimer sucks en dat juist mijn Pappa deze ziekte moest krijgen met zijn hersenen is bijna cynisch. Maar het is wat het is. Nu is het aan mij om verhalen te vertellen. Ik zal dat vanavond opnieuw doen en later als Sarah en Samuel wat groter zijn zal ik ze meer over die erudiete gekke opa vertellen. Die op een dag opeens besloot dat een Chanoeka toch echt ook tot onze opvoeding behoorde. Vanavond is het feest: happy Chanoeka allemaal..

chanouka


6 thoughts on “chanoeka een herinnering en een nieuwe herinnering”

  • Wat schrijf je dit allemaal prachtig en eerlijk op deborah. Ik herinner mij je vader ook als een super erudiete en hele bijzondere man en kan me heel goed voorstellen wat een nachtmerrie dit voor je is. Ik ben blij dat je zoveel mogelijk bij hem op bezoek gaat.
    Vind het ook afschuwelijk voor je lieve moeder.
    Hou je haaks een fijne chanoeka, mooi dat je dat van je vader hebt meegekregen. Xxx Domi

    • Eerlijk is eerlijk ik vind de bezoeken een gruwel. Het is het omhulsel van mijn vader maar een heel ander persoon. En ik ben niet de braafste van de klas hoor. Ik ga wanneer ik in Nederland ben. Maar dan ook niet elke dag. Dank! en liefs

  • Heel mooi geschreven. Mijn oma heeft Alzheimer en ik zie bij mijn moeder hetzelfde verdriet. Tuurlijk voel ik dat ook, maar haar verdriet is intenser. Dank voor het delen.💞

    • Dank je wel, wat lief dat je dit schrijft. Het is een heel bizar verdriet de persoon is hier nog wel maar is niet meer de persoon die hij ooit was. Liefs voor jou

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *